Η Ομιλία Γιόγιακα για το εργασιακό νομοσχέδιο

Με το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας η κυβέρνηση επιχειρεί να απαντήσει σε πραγματικά και επίκαιρα προβλήματα της εργασίας που συναντώνται με αυτά της οικογενειακής και προσωπικής ζωής, τόνισε ο Βασίλης Γιόγιακας στην ομιλία του κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο βουλευτής Θεσπρωτίας υπογράμμισε ότι η αντιπολίτευση καταφεύγει σε σκόπιμη σύγχυση και παραπληροφόρηση για επίμαχες διατάξεις του νομοσχεδίου. «Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει κατάργηση του 8ώρου. Απλά οι 40 ώρες της εργάσιμης εβδομάδας μπορεί να μοιράζονται διαφορετικά μέσα στις ημέρες, κάτι που σε μεγάλες επιχειρήσεις και κλάδους όπως ο Τουρισμός εφαρμόζεται χρόνια. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό – όταν προβλέπεται ατομική συμφωνία με τον εργοδότη – μπορεί να γίνει μόνο με πρωτοβουλία του εργαζόμενου. Η πραγματικότητα είναι, επομένως, ότι το 40ωρο πληρώνεται στο ακέραιο. Όπως στο ακέραιο προβλέπεται να πληρώνονται οι υπερωρίες, και όχι φυσικά να ανταλλάσσονται με ρεπό», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Βασίλης Γιόγιακας.

«Ύστερα από αυτά, θα περίμενε κανείς εκείνοι που κόπτονται για την προστασία των εργαζομένων, των γυναικών, των ποιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, εκείνοι που κόπτονται για την προστασία των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και για την ευημερία των πολλών, να στηρίξουν τις ρυθμίσεις που αναμετρώνται με γνωστά και δύσκολα προβλήματα. Και όχι να στοιχίζονται πίσω από συνθήματα μιας άλλης εποχής, πίσω από μια στενή κομματική πελατεία που έχει από καιρό σταματήσει να εκφράζει το μεγαλύτερο και πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Δυστυχώς γι’ αυτούς, οι μάσκες έπεσαν!», είπε κλείνοντας την ομιλία του. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

Κυρίες και κύριοι Υπουργοί,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, η σημερινή κυβέρνηση τολμά να αναμετρηθεί με τα προβλήματα του τόπου!

Προβλήματα που οι περισσότεροι ομολογούν ότι υπάρχουν, αλλά που κανείς δεν τόλμησε να αγγίξει ή δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά.

Αν μη τι άλλο, το παρόν νομοσχέδιο είναι άλλη μια απόδειξη ότι η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να απαντήσει σε προβλήματα πραγματικά, όσο και επίκαιρα.

Σε πεδία ευαίσθητα όσο και δύσκολα, όπως αυτά της εργασίας, που μάλιστα συναντώνται με αυτά της οικογενειακής και προσωπικής ζωής.

Άραγε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι πρόβλημα η αδήλωτη και υποδηλωμένη εργασία;

Δεν είναι πρόβλημα, όταν επιχειρούνται παρεμβάσεις για να πέσουν «στα μαλακά» κάποιοι που έχουν παραβεί την εργατική νομοθεσία;

Ή όταν μια ισχνή μειοψηφία οργανωμένων συμφερόντων παρανομεί και αρνείται να εξυπηρετήσει βασικές ανάγκες της κοινωνίας;

Δεν είναι πρόβλημα, όταν η εργασιακή πραγματικότητα στέκεται εμπόδιο στη δημιουργία οικογένειας;

Ή όταν το άτομο γίνεται αποδέκτης συμπεριφορών στο χώρο εργασίας που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του;

Ή μήπως δεν είναι πρόβλημα η κατάχρηση της τηλεργασίας, που ήλθε στην επιφάνεια μετά τα lockdown των προηγούμενων μηνών;

Ασφαλώς και όλα αυτά είναι προβλήματα!

Και είναι μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας – αυτή που κάποιοι βάζοντας ταμπέλες αποκαλείτε «νεοφιλελεύθερη» και «συντηρητική» – που έρχεται να τα αντιμετωπίσει.

Με προχωρημένες παρεμβάσεις που δανείζονται την εμπειρία ευρωπαϊκών κρατών, άλλων με παράδοση στο κράτος πρόνοιας, άλλων με αριστερές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις.

Που προστατεύουν καλύτερα τους εργαζόμενους και τους δίνουν τη δύναμη της επιλογής.

Που δίνουν και στις επιχειρήσεις περισσότερη ευελιξία ώστε να μπορούν να σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό, να αναπτυχθούν για να δημιουργήσουν δουλειές.

Αυτή η κυβέρνηση αφαιρεί από κάποιους το μονοπώλιο του «φιλεργατισμού» και της «κοινωνικής ευαισθησίας».

Και αυτό είναι που ενοχλεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι:

ότι υπάρχει μια κυβέρνηση που «τη βγαίνει» σε κάποιους «από τα αριστερά»!

ότι μπαίνει σε χωράφια που μέχρι πρόσφατα κάποιοι θεωρούσαν δικά τους!

Γι’ αυτό αντιδρούν με τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν!

Με φυγή προς τα πίσω.

Ανασύροντας προκάτ συνθήματα, έτοιμα για κάθε χρήση.

Προστατεύοντας κατεστημένα συμφέροντα και προνόμια, που μάλιστα έχουν κοστίσει στην κοινωνία και τη χώρα.

Και, το χειρότερο, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις των πολιτικών τους αντιπάλων και παραπληροφορώντας τους πολίτες.

Αυτή η σκόπιμη σύγχυση και παραπληροφόρηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι αποκαλύφθηκε στις Επιτροπές.

Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ξέρουν αυτό που πραγματικά θα ισχύσει και όχι αυτό που κάποιοι διαδίδουν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα…

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι δεν υπάρχει κατάργηση του 8ώρου.

Απλά οι 40 ώρες της εργάσιμης εβδομάδας μπορεί να μοιράζονται διαφορετικά μέσα στις ημέρες, κάτι που σε μεγάλες επιχειρήσεις και κλάδους όπως ο Τουρισμός εφαρμόζεται χρόνια.

Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό – όταν προβλέπεται ατομική συμφωνία με τον εργοδότη – μπορεί να γίνει μόνο με πρωτοβουλία του εργαζόμενου.

Η πραγματικότητα είναι, επομένως, ότι το 40ωρο πληρώνεται στο ακέραιο.

Όπως στο ακέραιο προβλέπεται να πληρώνονται οι υπερωρίες, και όχι φυσικά να ανταλλάσσονται με ρεπό…

Απλά αυξάνεται το πλαφόν των υπερωριών για να μπορεί μια επιχείρηση να ανταποκριθεί στην εποχικότητα της ζήτησης προϊόντων ή υπηρεσιών και για να μπορεί ο εργαζόμενος να ενισχύσει το εισόδημά του.

Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε η 3^η χώρα στην Ευρώπη που φέρνουμε μέτρα για την προστασία όσων εργάζονται στο σπίτι, με κυριότερο το δικαίωμα αποσύνδεσης.

Όπως είναι πραγματικότητα ότι με την Επιθεώρηση Εργασίας να γίνεται Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή δεν παραβιάζεται η συνταγματική πρόβλεψη ότι το δικαίωμα εργασίας προστατεύεται από το Κράτος.

Γιατί οι Ανεξάρτητες Αρχές είναι διοικητικά όργανα που είναι ενταγμένα στο Κράτος!

Είναι, επίσης, πραγματικότητα ότι εφαρμόζεται επιτέλους, με σκοπό να γίνει υποχρεωτική, η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας.

Για να ελεγχθεί η αδήλωτη και απλήρωτη εργασία και να πληρώνεται ο εργαζόμενος τις υπερωρίες που έχει δουλέψει.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις προβλέψεις που βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων, βελτιώνουν τις επιλογές και βελτιώνουν την προστασία τους.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αναφέρθηκα σε σημεία που, δυστυχώς, μπήκαν κάτω από τον παραμορφωτικό φακό της κομματικής σκοπιμότητας.

Θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ ωστόσο σε ολόκληρα μέρη του νομοσχεδίου με τα οποία πιστεύω και ελπίζω ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα τα κόμματα, οφείλουν να συμφωνήσουν.

Και σε αυτά τα θέματα, είναι μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που έρχεται να κάνει τη διαφορά.

Είναι αυτά που αφορούν την ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογένειας, από την καθιέρωση και επέκταση μιας σειράς αδειών για γονείς και την προστασία των γονιών από απόλυση, μέχρι τις ευέλικτες ρυθμίσεις για γονείς και για φροντιστές κοντινών ατόμων με σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Αλλά και το μέρος για την αντιμετώπιση της βίας και παρενόχλησης, του οποίου οι ρυθμίσεις αγκαλιάζουν μέχρι και δραστηριότητες με μεγαλύτερη εργασιακή ανασφάλεια και περιορισμένη προστασία, όπου απασχολούνται συνήθως γυναίκες.

Ύστερα από αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα περίμενε κανείς εκείνοι που κόπτονται για την προστασία των εργαζομένων, των γυναικών, των ποιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού,

εκείνοι που κόπτονται για την προστασία των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και για την ευημερία των πολλών,

να στηρίξουν τις ρυθμίσεις που αναμετρώνται με γνωστά και δύσκολα προβλήματα.

Και όχι να στοιχίζονται πίσω από συνθήματα μιας άλλης εποχής, πίσω από μια στενή κομματική πελατεία που έχει από καιρό σταματήσει να εκφράζει το μεγαλύτερο και πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, οι μάσκες έπεσαν!

Θα φανεί άλλωστε και στην ονομαστική ψηφοφορία της Τετάρτης!