Μία ακόμη βράβευση του Θεσπρωτού Σωτήρη Λ. Δημητρίου

Σε πανελλήνιο-παγκύπριο διαγωνισμό, για τα «200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021)» ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου πήρε το Β ΄ βραβείο στην κατηγορία: “Χρονικού μαρτυρίας”.

Αντί άλλων σχολίων ο συγγραφέας μας εμπιστεύτηκε κάτι από την εισαγωγή του πονήματος.

Με οδηγό το ΄21

Ανεβαίνω νοητά, ψηλά στις άγριες και όμορφες κορυφές του Σουλίου, της Μάνης και των Σφακιών, γεμίζει καθάριο οξυγόνο κάθε μου κύτταρο και κατεβαίνει μετά ο λογισμός μου στο λεύτερο πάφλασμα του κύματος της Ύδρας, των Σπετσών και των Ψαρών και γεμίζω τα πνευμόνια λεύτερο αέρα, από εκείνον που γέμιζε τα πανιά της πατρίδας στο μεγάλο της Ελλάδας ταξίδι από την αρχαιότητα. Και ύστερα στον Μοριά, στην Τριπολιτσά βλέπω να γυαλίζει το σπαθί του Κολοκοτρώνη προτού ο ήχος του ατσαλιού βουλιάξει σε εχθρικές σάρκες και φεύγω ήσυχος όταν ακούω την τραχιά φωνή του: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Σε καλά χέρια η λευτεριά σκέφτομαι.

Περνάω το «αυλάκι» και ακούω στο Μεσολόγγι τις μπάλες των κανονιών, βλέπω την φωτιά του Καψάλη και ακούω τους θρήνους της εξόδου, βέβαιος ότι μετά την θυσία, σε λεύτερο Μεσολόγγι θα γυρίσει ο νους και η καρδιά μου. Και εκεί, ανάμεσα Ήπειρο και Βάλτο, Ξηρόμερο να βρίζει ο Γιος της Καλογριάς πολεμώντας τους εχθρούς και να τους κομματιάζει. Πιο ανατολικά ακούω τον Μακρυγιάννη: «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί…».

Κι επιστρέφει και πάλι η σκέψη μου στα δικά μου βουνά, στο Σούλι, στο Κούγκι και την Κιάφα κι ακούω την Σουλιώτικη ιαχή, «Ω ντέρα, ω μπούρα, μπιτάα… τρίμαααα…!» (Ω θηρία, ω άντρες, απάνω τους… παλικάριααα…!). Κι έρχεται στα αυτιά μου, σαν σφύριγμα του ανέμου, σαν κεραυνοί οι ομοβροντίες των ηρώων, από το ύψωμα ανατολικά, στο «Μπρέγκου Βετετίμε» (Λόφος της Αστραπής), ως Ερινύες οι τιμωροί να τρέπουν σε φυγή τα ασκέρια του κάθε σατράπη…

Και έρχονται στον νου μου, όλες οι μεγάλες νίκες και όλες οι θυσίες του γένους, για την λευτεριά…