Του Παναγιώτη Νταή – Μέλος Γραμματείας Τομέα Δημόσιας Διοίκησης του ΚΙΝΑΛ
ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΡΑ ΤΟ ΚΙΝΑΛ ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΚ ΤΩΝ ΔΥΟ
Όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ, τόσο θα αυξάνονται οι πιέσεις και τα ψευδεπίγραφα διλήμματα που θέτουν τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ και οι εντολοδόχοι δημοσιογράφοι τους. Το πιο συνηθισμένο δίλλημα που θέτουν είναι το εξής: Με ποιον θα συνεργαστεί το ΚΙΝΑΛ, μετά τις εκλογές.
Αλλά δεν μένουν μόνο σε αυτό. Αυθαίρετα έχουν προεξοφλήσει τη στάση ορισμένων υποψηφίων και παρουσιάζουν ως δεδομένο ότι π.χ. ο Λοβέρδος θα συνεργαστεί με τη ΝΔ, ο Παπανδρέου με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Ανδρουλάκης με όποιον εκ των δύο του υποσχεθεί περισσότερες υπουργικές καρέκλες. Γνωρίζουν και γνωρίζουμε ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Επιμένουν όμως στην αναπαραγωγή αυτής της συζήτησης, μόνο για να εμπεδώσουν στην κοινή γνώμη ότι το ΚΙΝΑΛ αντιμετωπίζεται ως συμπλήρωμα των άλλων δυνάμεων και όχι ως αυτόνομη πιλοτική δύναμη με προοπτική.
Η απάντηση σε αυτό το ψευτοδίλημμα είναι μια και απλή: Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει ή πολύ περισσότερο να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα των εκλογών. Υπάρχουν όμως μερικά δεδομένα. Πρώτον, ότι με το υπάρχον σύστημα της απλής αναλογικής, είναι αντικειμενικά αδύνατο να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση από ένα κόμμα. Δεύτερον, ότι τα κόμματα που θα καταλάβουν τις τρεις πρώτες θέσεις και θα λάβουν διερευνητική εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και η ΝΔ (χωρίς κανένας βεβαίως να μπορεί να προβλέψει την τελική κατάταξη μεταξύ των τριών).
Σε κάθε περίπτωση το ΚΙΝΑΛ θα λάβει τη διερευνητική εντολή και στο πλαίσιο αυτό θα διαμορφώσει μια πρόταση που θα απαντά σε όλες τις σύγχρονες προκλήσεις της χώρας. Το ΚΙΝΑΛ μπορεί να διαμορφώσει μια πρόταση συνθετική, αφού και τα κατάλληλα στελέχη διαθέτει, αλλά και κινούμενο στο «κέντρο» του πολιτικού συστήματος, μπορεί να ενσωματώσει δημιουργικά σε ένα πρόγραμμα, προτάσεις που «αγκαλιάζουν» ένα ευρύ φάσμα: από το δημοκρατικό και προοδευτικό κέντρο, τη σοσιαλδημοκρατία, την οικολογία έως και τις παρυφές της αριστεράς.
Τότε, τα άλλα δύο κόμματα θα πρέπει να απαντήσουν αν θα δεχθούν τη συνεργασία στη βάση αυτού του προγράμματος. Και το καθένα θα αναλάβει τις ευθύνες του.
Εκτός, αν η αλαζονεία τους, οδηγήσει στην επιλογή των επαναληπτικών εκλογών με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, προκειμένου να κληθεί ξανά ο ελληνικός λαός να επιλέξει. Ή εκτός αν συμφωνήσουν να συνεργαστούν η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ένα σενάριο που όσο και αν φαντάζει απίθανο, δεν είναι και εντελώς αδύνατο να συμβεί. Για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί τα δύο συγκεκριμένα κόμματα έχουν ξανασυνεργαστεί με αγαστό τρόπο. Δεν μιλάμε για το μακρινό «βρώμικο 1989» αλλά για την πρόσφατη τετραετία 2015 – 2019, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην Κυβέρνηση, αλλά η ΝΔ έλεγχε την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση σε μεγάλο βαθμό (τους αρμούς δηλαδή της εξουσίας, όπως τους είχε ονομάσει ο κ. Τσίπρας).
Οι «γαλάζιοι» Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι συνεργάζονταν αρμονικά με τους Υπουργούς στη διαχείριση των προγραμμάτων και των έργων. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζονταν αποτελεσματικά στην κατανομή των ρουσφετολογικών προσλήψεων και χρηματοδοτήσεων με τους νεοδημοκράτες Περιφερειάρχες και Δημάρχους. Οι αγάπες ήταν φανερές και δεν κρύβονταν. Το βλέπαμε έντονα και στην περιοχή μας.
Με τέτοια πρόσφατη προϊστορία λοιπόν στην καλή συνεργασία για τη νομή της εξουσίας, μην φανεί περίεργος ο ισχυρισμός ότι είναι πιο πιθανή η συνεργασία μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, παρά η συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με ένα εκ των δύο αυτών κομμάτων, τα οποία όπως έχουμε ξαναπεί αποτελούν τις διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.