Μήνυμα ευθύνης και μνήμης με αιχμές από τον Δήμαρχο Σουλίου – Ολόκληρη η ομιλία στην εκδήλωση μνήμης

Σαφές πολιτικό μήνυμα έστειλε ο Δήμαρχος Σουλίου, Θανάσης Ντάνης, κατά την ομιλία του στην εκδήλωση μνήμης για τους 49 Προκρίτους Παραμυθιάς, που εκτελέστηκαν στις 29 Σεπτεμβρίου 1943 από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής με τη συνεργασία των μουσουλμάνων Τσάμηδων.

Ο κ. Ντάνης τόνισε ότι η εκτέλεση εκείνη υπήρξε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της τοπικής ιστορίας, υπογραμμίζοντας το μέγεθος της θυσίας και της απώλειας για την Παραμυθιά. «Οι ήρωες Πρόκριτοι, οι δικοί μας άνθρωποι, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, ως μέρος της απάνθρωπης πολιτικής αντιποίνων του γερμανικού στρατού», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η αναγνώριση της Παραμυθιάς ως Μαρτυρικής Πόλης

Κεντρικό σημείο της ομιλίας αποτέλεσε η πρόσφατη αναγνώριση της Παραμυθιάς ως Μαρτυρικής Κοινότητας, μέσω Προεδρικού Διατάγματος, γεγονός που όπως επισήμανε ο Δήμαρχος, αποτελεί «την ελάχιστη ηθική δικαίωση για τις οικογένειες των θυμάτων». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι αυτή η θεσμική εξέλιξη δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή: «Το χρέος μας δεν τελειώνει εδώ. Η ευθύνη μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές».

Διεκδίκηση αποζημιώσεων και απάντηση στις αλυτρωτικές βλέψεις

Ιδιαίτερα αιχμηρός υπήρξε ο Δήμαρχος στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, τονίζοντας την αδικαιολόγητη αδράνεια του ελληνικού κράτους:
«Η διεκδίκηση έχει μείνει στα λόγια. Πότε επιτέλους θα περάσουμε στην πράξη; Πώς θα λογοδοτήσουμε στις επόμενες γενιές για την ολιγωρία μας;»

Αναφερόμενος δε στις εδαφικές διεκδικήσεις που κατά καιρούς εγείρουν οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες στη Θεσπρωτία, ο κ. Ντάνης σημείωσε με έμφαση: «Πότε επιτέλους θα πάψουν αυτές οι ανυπόστατες αξιώσεις; Τι σκοπεύει να κάνει η Κεντρική Διοίκηση;».

«Η ευθύνη μας είναι αγώνας και διεκδίκηση»

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Δήμαρχος Σουλίου έστειλε μήνυμα αποφασιστικότητας:
«Εμείς, στο μέτρο που μας αναλογεί, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε και να αγωνιζόμαστε. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για την ηθική δικαίωση των ηρώων μας».

Με λόγια βαριάς ιστορικής μνήμης αλλά και πολιτικής ευθύνης, ο κ. Ντάνης κατέστησε σαφές ότι το αίτημα της Παραμυθιάς δεν είναι μόνο τοπικό, αλλά εθνικό και υπερτοπικό ζήτημα δικαιοσύνης και ιστορικής αποκατάστασης.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία:

Σεβασμιότατε,

Αγαπητοί συγγενείς των θυμάτων,

Επίσημοι προσκεκλημένοι,

Αξιότιμοι παρευρισκόμενοι,

Παραμυθιά, 29 Σεπτεμβρίου 1943. 82 χρόνια μετά, βρισκόμαστε και πάλι εδώ, σε ετούτα τα χώματα. 82 χρόνια μετά την αποφράδα ημέρα, που μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας, γράφτηκε με το αίμα των συμπολιτών μας. Εδώ ακριβώς, τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, σε συνεργασία με τους Τσάμηδες, εκτέλεσαν άνανδρα 49 επίλεκτους συντοπίτες μας…

Οι ήρωες Πρόκριτοι της Παραμυθιάς, οι δικοί μας άνθρωποι, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ. Ήταν τα αντίποινα του γερμανού φρούραρχου, για το θάνατο έξι γερμανών στρατιωτών, σε συμπλοκή με τους αντάρτες λίγο έξω από την Παραμυθιά. Για κάθε δολοφονία ή τραυματισμό Γερμανού στρατιώτη, θα εκτελούνταν 10 ανυποψίαστοι, αθώοι και άοπλοι χριστιανοί Έλληνες πολίτες, από την Παραμυθιά και χωριά της. Αυτή ήταν η εντολή. Και αυτή εκτελέστηκε. Ένας προς δέκα. Οι 49 Πρόκριτοι και οι 11 που είχαν εκτελεστεί 10 ημέρες πριν στο Σχολείο Βούλγαρη, συμπλήρωναν την εξίσωση.

Οι 49 συλληφθέντες, καθ’ υπόδειξη των Τσάμηδων, φυλακίστηκαν στο Σχολείο Βούλγαρη. Οι πιο πολλοί ήταν μεταξύ τους στενοί συγγενείς. Γονείς και παιδιά, αδέλφια, ανίψια και θείοι…. Το επόμενο κιόλας πρωί, οδηγήθηκαν σε αυτό το χώρο για την εκτέλεσή τους. Ο ήχος των όπλων διαπέρασε τις καρδιές όλων. Ακολούθησε σπαραγμός, θρήνος και οδυρμός…

Σήμερα, με συνείδηση εθνικής ευθύνης και ιστορικού χρέους, αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στα δικά μας σύμβολα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης. Με βαθιά συγκίνηση όμως αυτή τη χρονιά, και μετά από προσπάθειες πολλών ετών, στεκόμαστε εδώ, έχοντας αναγνωρίσει το ιστορικά επιβεβλημένο και δίκαιο αίτημά μας.

Η Δημοτική Κοινότητα Παραμυθιάς, ανακηρύχτηκε πλέον επίσημα και τυπικά ως Μαρτυρική, με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος. Ήταν χρέος μας να διεκδικήσουμε με σθένος την ιστορική αυτή απόφαση, που αποτελεί την ελάχιστη ηθική δικαίωση για τις οικογένειες των θυμάτων της θηριωδίας. Η αναγνώριση της θυσίας των 49 Πρόκριτων, είναι πλέον γεγονός με εθνική, πατριωτική, τοπική αλλά και υπερτοπική σημασία.

Το πρώτο σημαντικό βήμα έγινε. Το χρέος μας όμως, να κρατήσουμε τη μνήμη των 49 ζωντανή και να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, την ιστορία τους, την ηρωική θυσία τους και την αγέρωχη και αξιοπρεπή στάση τους μπροστά στους εκτελεστές τους, δεν τελειώνει εδώ.

Η Παραμυθιά και τόσες άλλες πόλεις και χωριά στην Ελλάδα, μαρτύρησαν εξαιτίας των ειδεχθών εγκλημάτων των Γερμανών Ναζί και των μουσουλμάνων Τσάμηδων. Κανείς όμως δεν τιμωρήθηκε πραγματικά γι’ αυτά τα εγκλήματα πολέμου.

Η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων έχει μείνει στα λόγια. Πότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα περάσουμε στην πράξη?

Οι ανυπόστατες εδαφικές διεκδικήσεις στη Θεσπρωτία, που επαναφέρουν σε κάθε ευκαιρία οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, πότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα πάψουν?

Τι σκοπεύει να κάνει η Κεντρική Διοίκηση για όλα αυτά? Πόσα χρόνια θα περάσουν μέχρι να πετύχουμε τη δικαίωση? Πώς θα λογοδοτήσουμε στις επόμενες γενιές αλήθεια? Πώς θα δικαιολογήσουμε την ολιγωρία του κράτους?

Εμείς, στο μέτρο που μας αναλογεί, θα συνεχίζουμε να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ και να ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ προς αυτή την κατεύθυνση.

Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για την ηθική δικαίωση των ηρώων μας. Είθε το φως της μνήμης και της τιμής των 49 Πρόκριτων της Μαρτυρικής Παραμυθιάς να λάμπει αιωνία!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!