Η υποκρισία της κοινωνίας για την έμφυλη βία

Η υπόθεση του άγριου ξυλοδαρμού της δικηγόρου Σοφίας Πολυζωγοπούλου από τον επίσης δικηγόρο Απόστολο Λύτρα μπορεί να μας οδηγήσει σε πολύτιμα συμπεράσματα. Καταρχήν το αν κάποιος είναι βίαιος και κακοποιητικός δεν έχει να κάνει με την τυπική του μόρφωση, την κοινωνική του θέση ή την οικονομική του θέση. Μάλιστα, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η υψηλή κοινωνική και οικονομική θέση, μπορεί να είναι ένα στοιχείο που οδηγεί σε πιο εύκολη συγκάλυψη ή σε πιο προνομιακή αντιμετώπιση από τους θεσμούς τάξης και δικαιοσύνης. Άλλο να είσαι μεγαλοδικηγόρος, άλλο να είσαι δημοσιογράφος, άλλο να είσαι εργάτης. Δεν είναι ίδια η αντιμετώπιση ούτε θεσμικά, αλλά ούτε από την κοινωνία. Δυστυχώς.

Μάλιστα, στην περίπτωση του γνωστού ποινικολόγου, το όνομα αποκαλύφθηκε όταν δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς και είχαμε και το φαινόμενο κάποιοι και κάποιες που έχουν δημόσιο λόγο να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν την βίαιη κακοποίηση που υπέστη από τον σύζυγό της η κ. Πολυζωγοπούλου.

Αυτοί λοιπόν οι δημοσιολογούντες δεν είναι παρά ο καθρέφτης μια υποκριτικής κοινωνίας. Μια υποκρισία που έρχεται σε ευθεία γραμμή με την υποκρισία του Απόστολου Λύτρα ο οποίος στο δημόσιο λόγο ήταν ενάντια και λάβρος για τους κακοποιητές και στην ιδιωτική σφαίρα ήταν ένας άγριος κακοποιητής.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που άντρες χτυπούν τις γυναίκες ή και που τις σκοτώνουν, ακόμα και αν αυτές έχουν απομακρυνθεί από την εστία βίας. Και το δυστύχημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, αλλά συμπορεύεται με τον κακοποιητή και τον στηρίζει.

Αντί να απομονωθεί από την κοινωνία, αντί η κοινωνία να δείξει απαξία προς ένα τέτοιο άτομο, βλέπουμε, μετά από λίγο καιρό να υπάρχει μια συμπεριφορά, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Εδώ λοιπόν ας δούμε και τις δικές μας ευθύνες. Γιατί αυτή η υποκρισία μας, όπου δήθεν δεν αποδεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές αλλά όπου τελικά με τον τρόπο μας στηρίζουμε αυτούς που συμπεριφέρονται με αυτόν τον βίαιο και απάνθρωπο τρόπο απέναντι στην γυναίκα, δίνει το «άλλοθι» στον θύτη, τον «ξεπλένει» και εν τέλει του δίνει ώθηση να συνεχίσει αυτήν την βίαιη συμπεριφορά.

Και είναι η ίδια αυτή κοινωνία και η έκφραση της μέσω της πολιτείας που δεν έχει καταφέρει να προσφέρει το πλαίσιο αυτό που θα προστατέψει τις γυναίκες – θύματα. Πρόσφατα είναι τα τραγικά παραδείγματα όπου τα θύματα έχασαν την ζωή τους, μάλιστα μία γυναίκα έξω από αστυνομικό τμήμα.

Η σήψη της κοινωνίας μας φαίνεται ολοκάθαρα και στο πως αντιμετωπίζουμε τους κακοποιητές άνδρες, και στο πως δεν προστατεύουμε τα θύματα γυναίκες, και στο πως χάνουμε το κοινωνικό μας πρόσωπο πηγαίνοντας προς μία ιδιωτική ανασφάλεια που προσπαθούμε με μίσος να την θωρακίσουμε.

Είναι θλιβερό να ξέρεις ότι κάποιος έχει χτυπήσει μια γυναίκα, και να προσπαθείς είτε να δικαιολογήσεις είτε ακόμα χειρότερα να στηρίξεις. Είτε, και αυτό είναι εμετικό, να προσπαθήσεις να ενοχοποιήσεις το θύμα. Και στην κοινωνία μας, και την κοντινή και την μακρινή, και την καθημερινή και την τηλεοπτική δυστυχώς όλα αυτά συμβαίνουν.