Αποξένωση: η σιωπηλή κρίση της εποχής μας

Της Εύης Γεωργίου

Μία μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που βρίσκεται προ των πυλών

Οι άνθρωποι στη σημερινή κοινωνία ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε μία τεράστια ανθρωπιστική κρίση, που βρίσκεται προ των πυλών. Από πού όμως, προκύπτει αυτό; Οι χρόνιες οικονομικές, πολιτικές και ανθρωπιστικές ανεπάρκειες που υπάρχουν παγκόσμια, σε συνδυασμό με την ταχύτατη ανάπτυξη και τη μη ηθική χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, δημιουργούν ένα μείγμα σύνθεσης μίας τεράστιας επερχόμενης κρίσης.

Κοινωνική αποξένωση και επίπλαστη πραγματικότητα

Κοινωνική αποξένωση, εγωκεντρισμός, καταπάτηση δικαιωμάτων, εκφοβισμός. Ό,τι προϋπάρχει ήδη μέσα σε μια κοινωνία διογκώνεται και πολλαπλασιάζεται εκθετικά μέσα από τη μη ηθική και συνειδητή χρήση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Συνδυασμός λοιπόν, επιτάχυνσης και μεγέθυνσης των όποιων θεμάτων προϋπάρχουν εσωτερικά.

Υπάρχει μια διαρκής σύγκρουση μεταξύ της ουσίας και της εικόνας, στο τι είμαστε και στο τι δείχνουμε ότι είμαστε. Η διαρκής αυτή πάλη της απόδειξης, δηλαδή της απόκτησης υλικών στοιχείων και του να ζει κανείς σε μια επίπλαστη πραγματικότητα, οδηγεί τους ανθρώπους στην κοινωνική αποξένωση. Ο καθένας μέσα από τον μικρόκοσμό του, από το σπίτι του, από την οθόνη του, ζει και γεύεται τον κόσμο, χτίζοντάς τον όπως ο ίδιος επιθυμεί, ενώ παράλληλα είναι αποσυνδεδεμένος από την πραγματικότητα.

Η απομόνωση του ατόμου

Το άτομο δεν έχει κοινωνικές συναναστροφές, νιώθει αποκομμένο από το σύνολο και έτσι απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τους συνανθρώπους του, από τον πραγματικό διάλογο, από τους θεσμούς. Συνεπώς, έμμεσα ή άμεσα περιθωριοποιείται, απομονώνεται, αποσύρεται.

Όταν αυτό συμβαίνει σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων εντός συνόλου, μπορεί να λάβει επικίνδυνες διαστάσεις. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Όταν δεν νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο, αδιαφορούμε όχι μόνο για το αν έχει ποιότητα ζωής, αλλά για το αν ζει ή αν πεθαίνει.

Η καταπάτηση των δικαιωμάτων

Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν επικρατεί η απάθεια και η επιλεκτική αδράνεια, τότε όλα καταρρέουν.

Έτσι, ακόμη κι αν όλα φαίνεται να αναπτύσσονται ραγδαία στους υπόλοιπους τομείς, στον ανθρωπιστικό – ανθρωποκεντρικό τομέα, ακόμα φαίνεται να οπισθοδρομούμε. Συχνά, φτάνουμε σε αρχέγονες καταστάσεις: η βία αναπτύσσεται, η ασφάλεια και η ποιότητα ζωής υποβαθμίζονται ή και εξαφανίζονται, ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται. Αυτό δημιουργεί εντάσεις και κύματα αρνητικών επιπτώσεων τόσο σε ανθρώπους ως μονάδες όσο και στο κοινωνικό σύνολο.

Η καταπάτηση των δικαιωμάτων – του να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας, του δικαιώματος στη ζωή και στην προσωπική ασφάλεια – μπορεί να προκαλέσει ένα τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων, καθολικά.

Καμία κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί όταν τα θεμέλιά της χτίζονται σε κινούμενη άμμο, καθώς μία κοινωνία είναι οι άνθρωποί της.

Η δύναμη της δράσης

Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό; Τεράστια είναι η δύναμη της δράσης ή της αδράνειας κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Πώς αντιμετωπίζει ένας περαστικός ένα περιστατικό βίας στον δρόμο; Το παραβλέπει; Το αγνοεί; Θα κάνει κάτι για να βοηθήσει; Θα καλέσει τις αρμόδιες αρχές, ώστε αυτό να τιμωρηθεί;

Εάν αυτό τιμωρηθεί, δεν θα έχει επιβραβευτεί, αλλά θα έχει καταδικαστεί, οριοθετηθεί και περιοριστεί και σίγουρα δεν θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους.

Η σιωπή επικροτεί τη βία

Όταν παραμένουμε θεατές της βίας, της δίνουμε χώρο, την ταΐζουμε, την τροφοδοτούμε, τη δυναμώνουμε. Και εν τέλει, είναι λες και την πράττουμε εμείς οι ίδιοι.

Κανένα περιστατικό βίας δεν πρέπει να μένει ατιμώρητο, να επιβραβεύεται και να ενισχύεται. Κανένα. Χρειάζεται απαραίτητα, να μιλάμε και να πράττουμε.

Και στις περιπτώσεις όπου υπάρχει εκφοβισμός και κάποιος φοβάται να μιλήσει, μόλις ζητήσει βοήθεια από κατάλληλους ανθρώπους θα μπορέσει να δει καθαρότερα· όχι μέσα από τον φόβο, αλλά μέσα από τη δική του αλήθεια και αξιοπρέπεια.

Μίλα, η φωνή σπάει τη βία

Όταν κάποιος ασκεί σωματική, ψυχολογική, λεκτική ή οποιασδήποτε μορφής βία έχει δύναμη, μόνο όταν σωπαίνεις. Μίλα για να αφαιρέσεις κάθε είδους προστασία από πάνω του. Και κάνε το γρήγορα. Φρόντισε με το παράδειγμά σου, να συμβάλλεις στη δημιουργία μιας υγιέστερης κοινωνίας.

Λίγα Λόγια για εμένα…

Είμαι η Εύη Γεωργίου, Εκπαιδεύτρια στο κομμάτι των Ήπιων Δεξιοτήτων. Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Ιωαννίνων, ενώ παράλληλα συμμετείχα ενεργά σε εθελοντικές δράσεις και σε ευρωπαϊκά προγράμματα ανταλλαγής νέων.

Η επαγγελματική μου πορεία με οδήγησε στη Θεσσαλονίκη, όπου για 9 χρόνια εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα, ενώ παράλληλα ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου, Master of Business Administration.

Όλη αυτή η διαδρομή μου δίδαξε πως χωρίς ήθος και αξίες, καμία πρόοδος – ούτε τεχνολογική ούτε υλιστική – δεν έχει νόημα. Δράσεις που υπολείπονται αυτών λειτουργούν καταχρηστικά εις βάρος των ανθρώπων που επιλέγουν να τις διατηρούν.

Σκοπός μου είναι να συμβάλλω στη διάδοση αυτού του μηνύματος, καθολικά.