Άρθρο- Νέες καλλιέργειες στον δήμο Σουλίου: Προοπτικές και προβλήματα

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΗ (φύλλο Οκτωβρίου 2022).

Του Δημήτρη Χρήστου (δημοτικός σύμβουλος δήμου Σουλίου)

Νέες καλλιέργειες στον δήμο Σουλίου: Προοπτικές και προβλήματα

Τα τελευταία χρόνια στην αγροτική ζωή του δήμου Σουλίου υπάρχει μια μεταστροφή προς νέες καλλιέργειες, οι οποίες έχουν πολλά θετικά στοιχεία και σίγουρα δίνουν καλύτερες προοπτικές για τους αγρότες.

Είναι καλλιέργειες δεντροκομίας όπως τα ακτινίδια και τα μανταρίνια αλλά και η καλλιέργεια σπαραγγιού. Είναι καλλιέργειες που δεν χρειάζονται μεγάλες στρεμματικές εκτάσεις, και στην περιοχή μας οι κλήροι είναι μικροί. Με αυτές τις καλλιέργειες ένας παραγωγός με 15 – 20 στρέμματα περίπου ί να έχει ένα καλό ετήσιο εισόδημα. Για να είχε ο αγρότης το ανάλογο κέρδος με καλαμπόκι χρειαζόταν δεκαπλάσια έκταση.

Και με αυτές τις καλλιέργειες μπορεί να κλείνει όλος ο κύκλος της χρονιάς με παραγωγική διαδικασία, άρα και με έσοδα για τον αγρότη όλον τον χρόνο.

Είναι η καλλιέργεια ακτινίδιων που είναι μια παραγωγή του Οκτώβρη, καλλιέργεια μανταρινιών για Νοέμβρη και Δεκέμβρη και στην πεδιάδα του Αχέροντα έχει ξεκινήσει και η καλλιέργεια των σπαραγγιών με την συγκομιδή να είναι στις αρχές του έτους μέχρι τον Μάρτη. Στην συνέχεια έρχεται η μηδική και μετά το καλαμπόκι. Υπάρχει με δύο λόγια η δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, μιας χρονικής παραγωγής στον κάμπο του Αχέροντα.

Φυσικά, δεν ήταν εύκολο για να γίνει το ξεκίνημα. Είναι καλλιέργειες που ναι μεν έχουν μεγάλα περιθώρια κέρδους αλλά έχουν και ένα σεβαστό κόστος για την παραγωγή, το οποίο φυσικά προηγείται των εσόδων.

Για να έχουμε μια εικόνα του κόστους: η καλλιέργεια σπαραγγιών για το πρώτο έτος έχει περίπου 2500 ευρώ κόστος ανά στρέμμα και περίπου 1500 ευρώ τα επόμενα χρόνια. Και τα έσοδα από τα δέντρα έρχονται μετά από 3- 4 χρόνια. Είναι στοιχεία που πρέπει να συνεκτιμηθούν από τους νέους αγρότες. Όπως πρέπει να συνεκτιμηθεί το πριμ των 40000 που παίρνει ένας νέος αγρότης και τα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα για αγορά μηχανημάτων τα οποία μάλιστα έχουν πολύ μεγάλο ποσοστό έγκρισης, και καλύπτεται το 70% του κόστους της επένδυσης.

Όμως, στην πραγματικότητα είναι καλλιέργειες που βασίζονται στην παραγωγή και την πρωιμότητα και όχι στις επιδοτήσεις. Η πρωιμότητα είναι πολύ σημαντική ώστε ο αγρότης να είναι ανταγωνιστικός, καθώς θα προηγείται των ανταγωνιστών του.

Και θα πρέπει να τονίσουμε ότι όλες αυτές οι καλλιέργειες είναι εξαγώγιμες έχοντας μεγάλη ζήτηση. Που φυσικά εκτός από τον παραγωγό και την τοπική οικονομία βοηθάει και στο ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών της χώρας.

Το θετικό με την περιοχή μας, όπως έχουν διαπιστώσει ειδικοί, είναι ότι η αλλαγή του μικροκλίματος είναι τέτοια που οι συνθήκες χαρακτηρίζονται ως οι καλύτερες για αυτές τις καλλιέργειες. Όχι μόνο για ακτινίδια, μανταρίνια και σπαράγγια, αλλά, για τον κάμπο της Παραμυθιάς και η καλλιέργεια κερασιάς, των ακτινίδιων και των σπαραγγιών (με το μειονέκτημα του προβλήματος του ΤΟΕΒ το οποίο ελπίζουμε ότι θα λυθεί).

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι συνθήκες είναι οι καλύτερες στην Ελλάδα και ο κάμπος της περιοχής μας έχει γίνει περιζήτητος για αυτές της καλλιέργειες. Και θετικό ρόλο παίζει η καθαρότητα του νερού του Αχέροντα και το γεγονός ότι είναι κρύο νερό.

Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν ωθήσει πολλούς να ασχοληθούν με αυτές τις καλλιέργειες και για να δώσουμε ένα παράδειγμα για αυτήν την τάση, πριν από 10 χρόνια στην περιοχή μας καλλιεργούσαν 80-90 στρέμματα με ακτινίδια και τώρα καλλιεργούνται 600, στα μανταρίνια είχαμε 500 στρέμματα και τώρα 1500 και υπάρχουν 200 στρέμματα με καλλιέργεια σπαραγγιού που αναμένονται να διπλασιαστούν.

Αν πάμε στα προβλήματα αυτών των καλλιεργειών, είναι προβλήματα που υπάρχουν γενικότερα στην παραγωγή. Υπάρχει μια μεγάλη έλλειψη εργατικών χεριών και εδώ θα πρέπει να δούμε και ως δήμος τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να προσελκύσουμε εργάτες γης και μάλιστα σε μόνιμη βάση. Και το φυσικά υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της ενέργειας, με το αυξημένο κόστος είτε στο ρεύμα, είτε στα καύσιμα που επηρεάζει το κόστος σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Είναι ένα κόστος που πρέπει η πολιτεία να συμβάλλει, όπως και στο κόστος των λιπασμάτων.

Είναι σημαντικό να πούμε ότι για τις καλλιέργειες αυτές έχουν βοηθήσει και βοηθάν άνθρωποι με τεχνογνωσία, όπως γεωπόνοι.

Κλείνοντας να πούμε ότι όπως δείχνει η τάση αύξησης των καλλιεργειών σε μία πενταετία θα έχουμε ένα πολύ καλό επίπεδο στην αγροτική παραγωγή της περιοχής, που είναι, και μία μεγάλη ελπίδα οικονομικής ανάπτυξης.