Άρθρο: Το… “τρίτο χτύπημα”

Του Παναγιώτη Β. Νταή (Δημοτικός Σύμβουλος Ηγουμενίτσας)

ΤΟ … «ΤΡΙΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ»

Τελικά ανακοινώθηκε επίσημα η οριστική διαγραφή από τον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των πανεπιστημιακών τμημάτων που είχαν τεθεί σε αναστολή λειτουργίας, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και το Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας Ηγουμενίτσας. Η απόφαση αυτή – η οποία αναμένεται να επικυρωθεί σύντομα με νόμο – αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η Ηγουμενίτσα και η Θεσπρωτία, δεν υπολογίζονται καθόλου από την κυβέρνηση, αφού είναι το τρίτο και …φαρμακερό «χτύπημα» μετά την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και τον αποκλεισμό των έργων της περιοχής από τη χρηματοδότηση του πολυδιαφημισμένου Ταμείου Ανάκαμψης, οι συνεχείς επαναλήψεις στις παρουσιάσεις του οποίου έχουν πλέον λάβει …φολκλορικό χαρακτήρα και έχουν κουράσει την κοινωνία.

Όταν είχε ανακοινωθεί η κατ΄ αρχήν πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας για την κατάργηση του Τμήματος, σε σχετικό άρθρο είχαμε επισημάνει την ανάγκη το «πάθημα» να γίνει «μάθημα». Δυστυχώς σήμερα διαπιστώνεται ότι το … «πάθημα» έμεινε … «πάθημα», γιατί δεν έγινε αντιληπτό ότι τέτοιου είδους μεγάλα ζητήματα δεν πρέπει να προσεγγίζονται με μικροκομματικές παρεμβάσεις και με βάση μόνο το επιχείρημα της αδικίας που διαπράττεται ενάντια σε μια ακριτική και προβληματική περιοχή.

Τα επιχειρήματα για να διεκδικήσουμε τη λειτουργία νέου Τμήματος στην Ηγουμενίτσα, έπρεπε να είχαν βασιστεί σε πραγματικά δεδομένα, όπως η ελκυστικότητα του Τμήματος για διδάσκοντες και διδασκόμενους, καθώς και η προσφορά ευκαιριών έρευνας, πρακτικής άσκησης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Σε ποιους τομείς έχει η περιοχή μας συγκριτικά πλεονεκτήματα; Στην ιχθυοκαλλιέργεια και στα ναυτιλιακά. Συνεπώς, για τέτοιου είδους σπουδές έπρεπε να ζητήσουμε Τμήματα, για να είχαμε πιθανότητες επιτυχίας.

Δεύτερον, έπρεπε να εξασφαλιστούν οι κατάλληλες υποδομές και ο εξοπλισμός για τη λειτουργία του Τμήματος. Η χρήση του χώρου του ΞΕΝΙΑ ήταν μια λύση, σίγουρα όχι η καλύτερη, αλλά δεν υπήρχε άλλη έτοιμη εναλλακτική. Χρειαζόταν όμως βελτίωση των υποδομών και ανανέωση του εξοπλισμού. Προς αυτή την κατεύθυνση έπρεπε να πιεστούν για να κινηθούν οι πανεπιστημιακοί φορείς.

Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά που είχαμε επισημάνει δεν έγιναν. Ούτε ένα έγγραφο από τους τοπικούς θεσμικούς φορείς (Περιφέρεια, Δήμος Ηγουμενίτσας κ.α.) ή παράσταση στο υπουργείο Παιδείας. Καμία πρωτοβουλία για την εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας για τη λειτουργία Τμήματος στην πόλη. Ανυπαρξία αντιδράσεων, σε αντίθεση με άλλες περιοχές όπου κυβερνητικοί βουλευτές δήλωσαν την αποχώρησή τους από την πολιτική σε ένδειξη διαμαρτυρίας για ανάλογες αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας. Αδιαφορία για την κινητοποίηση του … «λόμπι» των Θεσπρωτών πανεπιστημιακών, αλλά και της τοπικής κοινωνίας, καθώς και για συνεργασία όλων των φορέων, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να καταστεί η Ηγουμενίτσα μια πόλη φιλική, οικονομική και ελκυστική για το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους φοιτητές, με επαρκείς υποδομές πρόσβασης, στέγασης κ.α. Όλα αφέθηκαν στον αυτόματο πιλότο με αποτέλεσμα να πέσουμε εντελώς αμαχητί.

Το έχουμε ξαναπεί ότι από την κυβέρνηση η Ηγουμενίτσα και η Θεσπρωτία, αλλά και η ελληνική περιφέρεια γενικότερα δεν πρέπει να αναμένει τίποτα ουσιαστικό, αφού η περιφερειακή ανάπτυξη, η αποκέντρωση και η ενίσχυση της αυτοδιοίκησης, δεν αποτελούν προτεραιότητες της πολιτικής της. Όταν στην Ευρώπη συζητούν την αλλαγή του διοικητικού μοντέλου, με την ουσιαστική αναβάθμιση των αυτοδιοικητικών δομών, στη χώρα μας ασχολούμαστε με το ποσοστό που πρέπει να λάβει ένας συνδυασμός για να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή, λες και αυτό θα λύσει δια μαγείας όλα τα προβλήματα. Οι προεκλογικές υποσχέσεις για την απόδοση των εσόδων από τον ΕΝΦΙΑ στην αυτοδιοίκηση, παραμένουν «γράμμα κενό». Η επιτροπή εμπειρογνωμόνων που θα πρότεινε τη μεταφορά αρμοδιοτήτων, πόρων, δομών και προσωπικού στην Τ.Α., συνεχίζει τις ατέρμονες συνεδριάσεις της για δύο χρόνια, χαμένη κάπου στο διαδίκτυο των τηλεδιασκέψεων του «επιτελικού κράτους».

Αλλά και σε τοπικό επίπεδο, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Όταν οι τοπικοί άρχοντες και ο κυβερνητικός βουλευτής που προέρχονται από την ίδια παράταξη δεν διαφωνούν δημόσια, ασχολούνται με ήσσονος σημασίας ζητήματα. Εκτός πια αν η ενίσχυση του στόλου των οχημάτων της αστυνομίας, η ίδρυση πρότυπου ΕΠΑΛ (παρά τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και μαθητών) ή η δωρεάν παραχώρηση του κτηρίου της φοιτητικής εστίας για την μεταστέγαση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσπρωτίας, θεωρούνται ως μεγάλα επιτεύγματα. Αυτό, όντως μας ξεπερνάει.