Αρβανίτικη γραφή με ελληνικούς χαρακτήρες σε θρησκευτικό βιβλίο στο Σούλι

Του Σωτήρη Λ. Δημητρίου

Αρβανίτικη γραφή με ελληνικούς χαρακτήρες σε θρησκευτικό βιβλίο στο Σούλι

Με ελληνικά αρβανίτικη γραφή του 1774 και 1794

Τότε που οι εγγράμματοι στο Σούλι ήταν σπάνιο είδος και το χαρτί δυσεύρετο.

Η καθημερινότητα χρησιμοποιούσε το αρβανίτικο ιδίωμα ως ομιλία. Σημειώσεις γινόντουσαν και στο περιθώριο κάποιου βιβλίου. Η σπανιότητα του χαρτιού και πολύ περισσότερο του βιβλίου, καθιστούσε αναγκαίες τις σημειώσεις ακόμα και στα περιθώρια ενός εκκλησιαστικού βιβλίου, ίσως και στα περιθώρια Ευαγγελίου.

Αρβανίτικη γραφή με ελληνικά γράμματα στο περιθώριο:”εμπάϋτε μεντ γκουστ μουαγ ελερε παρε ντιάλε δημητριος βαρηζ Γιανο Σουλο πη ρεχατ(δισανάγνωστο) εν ετοι 775″ “Κάνω θύμηση Αύγουστος μήνας πρώτου παιδιού απογόνου Γιάννη Σούλου “αγαλιάζουμε” (είμαστε άνετοι) εν έτοι 1775″.

Ακόμη μία σημείωση στο ίδιο βιβλίο. Πιθανότατα Ευαγγέλιο:

Εδώ γράφει απ΄ευθείας στα ελληνικά, για γέννηση άλλου παιδιού. Τα συναισθήματά του τα γράφει όμως στο αρβανίτικο ιδίωμα. Χρυσιμοποιώ την ορθογραφία του πρώτυπου:Σούλιον 1794 απριλιου 20 ης ορες 4 του νυχτώς εγενηθοι ο Γιανο μητζο Σουλο της φαρας τον θανασατον γκεζονεμ εμαδε. (Αρβανίτικα: Χαίρομαι τα μέγιστα)
Επειδή “Εθνικόν το αληθές”. Και επειδή πολλές φορές στρατεύονται και διάφοροι με “μεγάλο βιογραφικό” για να ομιλούν ώρες ή να γράφουν ολόκληρα σεντόνια για να κάνουν το “κρέας ψάρι” η αλήθεια δεν χρειάζεται τόνους χάρτου ή πολλά λίτρα μελάνης!